یادمــــان باشد :
اول نمــاز حســین، بعد عــزای حسین
اول شعــور حسـینـی، بعد شــور حسینی
محــرم و صفــر زمان بالیــدن است
نه فقـط نــالیــدن
بســاطش آمــوزه است نه مــوزه
تمرین خوب نگریستن است
نه فقـط خوب گریسـتن
نمـاد شعــور مذهــب است
نه فقـط شــور مذهــب..
میان بازها یک باز تنهاست ....
در اوج قله بی اواز تنهاست ...
کبوتر با کبوتر هم غریب است...
کبوتر با کبوتر باز تنهاست...!
حسین بیشتر از آب تشنه لبیک بود ،
اما افسوس که به جای افکارش
زخمهای تنش را نشانمان دادند
و بزرگترین درد او را بی آبی نامیدند
مار از پونه، من از مار بدم میآید
یعنی از عامل آزار بدم میآید
هم ازین هرزه علفهای چمن بیزارم
هم ز همسایگی خار بدم میآید
کاش میشد بنویسم بزنم بر در باغ
که من از اینهمه دیوار بدم میآید
دوست دارم به ملاقات سپیدار روم
ولی از مرد تبردار بدم میآید
ای صبا! بگذر و بر مرد تبردار بگو
که من از کار تو بسیار بدم میآید
عمق تنهایی احساس مرا دریابید
دارد از آینه انگار بدم میآید
آه، ای گرمی دستان زمستانی من
بیتو از کوچه و بازار بدم میآید
لحظهها مثل ردیف غزلم تکراریست
آری از اینهمه تکرار بدم میآید
به اندازه تموم برگ هاي پاييز
برايتان آرزوهاي خوب دارم
عمرتون يلدايي
دلاتون دريايي
روزگارتون بهاري
يلداتون مبارك
